στοιχομυθώ

-έω, Α

1. στοιχηγορῶ*

2. (κατά τον Ησύχ.) «στοιχομυθεῑν

τὸ ἐφεξῆς λέγειν καὶ ἀδολεσχεῑν».

[ΕΤΥΜΟΛ. < στοῖχος + -μυθῶ (< μῦθος), πρβλ. ἀερο-μυθῶ].